SALT: Krajobrazy

SALT: Krajobrazy / Agata Agatowska, Aleka Polis, Joanna Wowrzeczka

Wystawa „Krajobrazy” jest częścią projektu SALT prezentującego artystki i artystów związanych z Cieszynem i cieszyńską Galerią SZARA. Krajobraz jest obok portretu najbardziej popularnym tematem w sztuce. Przez wieki krajobraz był eksploatowany na wszelkie możliwe sposoby, a wielcy mistrzowie znaleźli licznych pomniejszych naśladowców. Pejzaż w sztuce stał się czymś niezwykle powszednim, wręcz pospolitym. Niemieckie określenie „Landschaft” ma dziś zabarwienie pejoratywne i lekceważące – opisując obraz o błahym temacie. W tym miejscu zaczyna się projekt trzech artystek: Agaty Agatowskiej, Aleki Polis i Joanny Wowrzeczki, które krajobraz traktują w sposób zaskakujący, przecząc przyjętemu stereotypowi. Artystki oprócz tematu krajobrazu łączą jeszcze inne jakości – utopię i idealizm.

Surrealny krajobraz w rzeźbie Agaty Agatowskiej:

W krajobrazach rzeźbiarskich Agatowskiej mamy do czynienia z połączeniem dwóch najbardziej popularnych tematów w sztuce: portretu i krajobrazu w sposób surrealny przy zachowaniu oszczędnej zredukowanej formy. Oba tematy równoważą się. Obrazy przenikają się i dopełniają w poetyckiej narracji.
Rzeźba „Krajobraz z tęczą“ nosi taki sam tytuł jak jeden z obrazów Rubensa. Zawiera dwie perspektywy: widzimy dom w chmurach otoczony tęczą i jednocześnie twarz z barwnymi kucykami. Rzeźba jest szara i kolorem odnosi się do zwykłego życia tylko czasem rozświetlonego kolorową tęczą.
Druga praca rzeźbiarska to „Wulkan“- autoportret artystki. Dziewczynka w czarno – białym stroju – wulkan, z burzą loków – dym. Autoportret artystki, jej eksplodujący krajobraz wewnętrzny ubrany w szkolny mundurek.
„Pełnia Księżyca”jest portretem przedstawiającym zdarzenie wieczorową porą.
„Krajobrazy” Agatowskiej to próba totalnego przedstawienia człowieka w kontekście przyrody jako zamkniętego obiegu, jednostkowego kosmosu.
W przedstawieniach figuratywnych artystka czerpie z estetyki animacji dla dzieci tym samym dystansuje się do tradycyjnego realizmu tworząc swój własny niepowtarzalny język form.